K'lary, penaty, szwarc, mydło i powidło

K'lara: Czy pamiętasz, jak głowę wynurzyłeś z boru, Aby nazwać mnie Łąką pewnego wieczoru? Zawołana po imieniu, Raz przejrzałam się w strumieniu - I odtąd poznam siebie wśród reszty przestworu. Przyszły do mnie motyle, utrudzone lotem, Przyszły pszczoły z kadzidłem i myrrą, i złotem Przyszła sama Nieskończoność, By popatrzeć w mą zieloność - Popatrzyła i odejść nie chciała z powrotem... Kto całował mak w zbożu - nie zazna niedoli! Trawa z ziemi wyrwana pachnie, lecz nie boli... B. Leśmian

Obsługiwane przez usługę Blogger.