D, K2-MK7 (2)

Wszystko zaczęło się od amerykańskiego dentysty Westona A. Price'a  (1870 - 1948 ), który zastanawiał się często nad złym stanem zębów swoich pacjentów a ponieważ był człowiekiem dociekliwym, postanowił zgłębić tego przyczyny. Podróżując po całym świecie (od Alaski po  prymitywne regiony Afryki. Australii, Nowej Zelandii, Wyspy Pacyfiku, Szkocji, Szwajcarii. Andów, dżungli Ameryki Południowej, zauważył, że ludzie żyjący w tych oddalonych od cywilizacji miejscach byli zdrowi i mieli zdrowe zęby, choć żadnych past ani szczoteczek nie używali - nie czyścili zębów. Ludzie Ci mieli  zadziwiającą odporność. Jednak gdy zaczynali funkcjonować w cywilizacji, szybko zapadali na wszystkie możliwe choroby. Price doszedł do wniosku, badając  liczne grupy pacjentów i przeprowadzając tysiące  analiz chemicznych, że  istnieje substancja, nazwana przez niego "substancją X" która powoduje, że ludzie są zdrowi i mają zdrowy układ kostny.
Droga do wyjaśnienia czym była "substancja X" Price'a była długa.
W 1943 roku amerykański naukowiec Edward Doisy i duński biochemik Henrik  Dam otrzymali Nobla za odkrycie  witaminy K. Ściślej K1, czyli tej która ma wpływ na krzepliwość krwi.
Obaj naukowcy  wiedzieli, że witamina K występuje w conajmniej dwóch formach : K1 i K2 czyli: K1 - filochinon, K2 - menachinon. 
Mimo to, przez pół wieku uważano, że jest to ta sama witamina (o takich samych właściwościach) i nie zwrócono uwagi na  różne role jakie pełni w organizmie.
Rola witaminy K2 w organizmie została opisana dopiero w 2007 roku, czyli całkiem niedawno..

K,  K1,  K2,  K2-MK4,  K2-MK7... O co chodzi?
Witamin K jest co najmniej (zbadanych) 7 rodzajów. Dla nas ważne są: K1 i K2.
K1 (filochinon)  występuje tylko w jednej formie i odpowiada w organizmie za procesy krzepnięcia krwi.  Źródłem są warzywa liściaste.
K2 (menachinon) -  nie ma wpływu na procesy krzepliwości krwi.
W jelitach dokonuje się przemiana witaminy K1 w witaminę K2  (i odwrotnie) ale w ten sposób powstaje mała, nie mająca praktycznego wpływu, ilość witaminy K2 w organizmie.
Witamina K2 występuje w dwóch formach: K2-MK4 i K2-MK7
K2-MK4,  zawarta  w produktach zwierzęcych, ma podobne działanie do witaminy K2-MK7. O ile ewentualne niedobory K2-MK7 można suplementować, to suplementowanie K2-MK4 jest mało skuteczne, bo okres półtrwania w organizmie suplementu K2-MK4 jest krótki i suplementacja wymaga częstego podawania. Dodatkowo, wytworzenie suplementu naturalnego jest niezwykle kosztowne, więc produkuje się go w sposób sztuczny. K2-MK7 mając takie same właściwości może być wytwarza  w sposób naturalny i podawana tylko raz dziennie.

Interesuje nas witamina K2-MK7 bo:
1. Kiedy mamy odpowiedni jej poziom w organizmie to  zapobiega to chorobom serca,  nowotworom, astmie, chorobie Alzheimera, stwardnieniu rozsianemu. cukrzycy, RZS,  kamicom nerkowym i innym.
2.  Powoduje właściwe rozmieszczenie wapnia w organizmie a przy niedoborach K2, wapń może odkładać się w tętnicach i innych tkankach miękkich, dając w efekcie, zwapnienia tętnic, kamice.
3. Ma korzystny wpływ na spowolnienie procesów starzenia się organizmu,
4. Działa hamująco na wszystkie typy nowotworów płuc, prostaty, wątroby, białaczki.
4. Przywraca  płodność u kobiet i mężczyzn. Ułatwia zachodzenie w ciążę.
5. Zabezpiecza przed wieloma chorobami i nie wykazuje właściwości toksycznych.

K2-MK7 w formie suplementu z natto. 
Pochodzenie suplementu K2-MK7 jest naturalne.  Natto jest fermentowaną soją. Używa się go (natto) w dużych ilościach w kuchni, w  północnej Japonii.  Japończycy, żywiący  się natto, są zdrowsi niż inni. Dlatego naturalną witaminę K2,w formie MK7, pozyskuje się z natto (ze sfermentowanej soi). W 100 g natto jest 1103,4 mikrograma witaminy K2. Dla porównania: w wątróbce gęsiej - 369 mcg/100 g, w serach twardych - 76,3 mcg/100g, żółtku jaja - 32,1mcg/100 g, w maśle - 15 mcg/100g.  

Czy suplementować a jeśli tak to w jakich dawkach
Ponieważ witamina K2 zabezpiecza przed wieloma chorobami i nie wykazuje własności toksycznych a suplementy są naturalne, warto rozważyć taką suplementację. 
Przy stosowaniu dużych dawek witaminy D3, suplementacja K2-MK7 jest niezbędna, by nie dochodziło do zaburzeń gospodarki wapniowej - by wapń był kierowany do kości a nie do tętnic i mięśni, tworząc zwapnienia.
Tu widzimy jak  i dlaczego witamina D3 jest powiązana z witaminą K2.
Najlepszą formą witaminy K2 jest  K2-MK7.
Dzienna, wystarczająca dawka, zapobiegająca chorobom to 100 mcg.
Jeżeli suplementujemy witaminę D,  należy zwiększyć dawkę K2-MK7  do 200 -300 mcg.
Witaminę K2, podobnie jak D3, należy spożywać z posiłkiem zawierającym tłuszcz. Nie ma znaczenia, czy będzie to tłuszcz roślinny, czy zwierzęcy.


O szczegółach dotyczących witaminy K, przeczytacie w książce Jerzego Zięby: Ukryte terapie. Na podstawie tej książki napisałam artykuł.





.